نفس من ویانا

...

امروز قراره واکسن چهار ماهگیت زده بشه و من وقتی یاد گریه هات میافتم دلم میخواد هیچ وقت واکسنی زده نشه ولی چه کنم که همه اینها برای سلامت تو دردونه من.. تاب دیدن گریه هات نداشتم بیرون منتظر شدم تا شما با بابا سعید برین.دفعه پیش قبل از اینکه واکسنی زده بشه من شروع به گریه کردم ... از صدای جیغت فهمیدم که واکسنت زده شد خیالم راحت شد که این دفعه هم سپری شد خدا را شکر.. از وقتی وارد زندگیمون شدی بی دلیل و با دلیل وقت و بی وقت خدا را شکر میکنم برای داشتن تو فرشته کوچولو و الان هم از همون وقتایی بود که دلم خواست حمد به جا بیاورم.. ما چقدر خوشبختیم که همدیگه را داریم خدایا لذت داشتن فرشته های آسمونیا به همه بده ... چند وقتی بود که می خواستم طراح...

ویانای عزیزم دختر خوشکل من قربونت برم که هر روز یه کار جدید یاد میگیری. آخه تو فکر نمکنی وقتی این شیرین کاریها میکنی ممکنه من کار دست خودم بدمو از ذوق هلاک بشم.. مامانی خوشکلم الان سه روز که یاد گرفتی وقتی خوابت میاد تف پرتاب میکنی و گاهی اوقات اینقدر بردش زیاد که به صورت من یا هر کس دیگه ای که کنارت باشه میخوره... البته که شما خیلی مودب هستید فقط هنوز اینقدر کوچولو هستی .. که نمیدونی این کار زشته... هفته پیش واسه خودت ادای غذا خوردنا در میاوردی و به اصطلاح مالاچ ملوچ میکردی.. واااای صدای گریت مییاد کوچولوی من...

ویانای عزیزم نبض زندگی ما الان نزدیک به چهار ماه که تو به دنیا اومدی و من هر روز دنبال فرصتی میگشتم که واسه تو نازنینم مطلبی بذارم  ولی فرصتی نبود.. از هفته اولی که به دنیا اومدی دلم میخواست یه وبلاگ داشته باشی تا لحظه لحظه بزرگ شدنت توش ثبت بشه.. امیدوارم وقتی بزرگ شدی و خاطرات این وبلاگ خوندی لبخند شوق رو لبات نقش ببنده و مثل من و بابایی از اینکه همدیگه رو داریم خوشحال باشی و احساس خوشبختی کنی.. از روزای گذشته تا اونجایی که حافظه ام یاری کنه به ثبت میرسونم و در آخر امیدوارم مادر و همسر خوبی باشم.

...